Мяшочак дабра

Доўгі час слова “міласэрнасць” у нашым грамадстве лічылася амаль старарэжымным. Быццам маюць патрэбу ў літасці і спагадзе слабыя і прыніжаныя, тады як мы моцныя і ўсёмагутныя. У наш час многія бацькі баяцца выхоўваць дзяцей добрымі і міласэрнымі, бо думаюць, што, калі дзеці вырастуць, ім будзе цяжка, яны не змогуць пастаяць за сябе. Але трэба памятаць: добрым і міласэрным лягчэй жыць, таму што іх усе любяць. Вельмі важна, каб гуманныя пачуцці дзеці распаўсюджвалі не толькі на сябе, але і ўмелі спачуваць дарослым, сваім аднагодкам і братам нашым меншым — жывёлам.

Што азначае гэтае слова, гэтае паняцце — міласэрнасць? Яно гаворыць само за сябе: гэта ласкавае сэрца, каханне, пяшчота, мяккасць. Быць міласэрным — значыць быць гатовым заўсёды дапамагчы каму-небудзь, не пасмяяцца з чужой бяды, а пашкадаваць, дапамагчы, дараваць проста з-за спагады. Мы, педагогі, павінны ўмець выхаваць у дзяцей гэтую гатоўнасць, а таксама жаданне клапаціцца пра іншых. Вядома, гэта магчыма толькі ў тым выпадку, калі навучэнцы бачаць прыклад. Я сама чалавек неабыякавы, вельмі люблю жывёл і заўсёды імкнуся аказаць любую дапамогу.

Знайшла аднадумцаў і сярод сваіх выхаванцаў. Пяты год запар мы, актывісты клуба “Міласэрнасць” і навучэнцы пачатковых класаў Полацкай дзяржаўнай гімназіі № 1 імя Францыска Скарыны, дапамагаем дабрачыннаму грамадскаму аб’яднанню дапамогі бяздомным жывёлам “Права на жыццё” Полацка: шукаем і знаходзім гаспадароў для бяздомных жывёл, расказваем аб гэтай праблеме сябрам і дарослым, кормім бяздомных жывёл і клапоцімся пра іх, арганізуем акцыю “Мы ў адказе за тых, каго прыручылі” з выпускам інфармацыйных лістовак, у якіх прыцягваецца ўвага жыхароў горада да праблемы бадзяжных жывёл.

Нядаўна ў нашай гімназіі ўжо ў другі раз прайшла дабрачынная акцыя “Мяшочак дабра”, накіраваная на дапамогу бяздомным жывёлам. Для іх былі сабраны сухія кармы, крупы, кансервы, для сабак і катоў — вітамінныя дабаўкі. Актыўны ўдзел у акцыі прынялі педагогі, бацькі і вучні 1—5 класаў. У скрыню для збору сродкаў, якая стаяла на бачным месцы, кожны мог пакласці якую-небудзь дробязь. А трэцякласнік Руслан Шашын разам са сваім бацькам змайстраваў новую будку для сабакі. У студзені ўсе ахвяраванні былі перададзены ў прытулак, размешчаны ў раёне Баравуха-2.

Нас сустрэла супрацоўніца прытулку Вераніка Латушка, старшыня дабрачыннага грамадскага аб’яднання дапамогі бяздомным жывёлам “Права на жыццё”. Мы перадалі ёй сабраныя грашовыя сродкі і корм для сабак і катоў, а таксама будку, якая была дарэчы: менавіта ў гэты дзень у дабрачыннай установе з’явіўся новы сабака. Вераніка расказала, што за год у прытулку адбыліся некаторыя змены (пабудаваны новыя будкі для сабак, павялічылася колькасць жывёл). Сёння тут знаходзіцца каля 160 жывёл. Усе яны трапілі ў прытулак па розных прычынах, але заўсёды гэта звязана з безадказнымі адносінамі людзей да чатырохногіх сяброў. Усе жывёлы, якія трапляюць у прытулак, праходзяць вакцынацыю, стэрылізацыю, атрымліваюць адпаведнае лячэнне. У кожнай сабакі складаны і ў многіх выпадках трагічны лёс. Большасць з іх пацярпелі ад рукі чалавека. Але, нягледзячы на гэта, яны ўсё роўна аддана, з надзеяй зазіраюць у вочы наведвальнікам прытулку, спадзеючыся, што сёння да іх падыдуць і пагладзяць. Кінуты гадаванец верыць, што ён будзе некаму патрэбны, што знойдзецца чалавек, які стане яму гаспадаром.

У прытулку працуюць чатыры супрацоўнікі, адданыя сваёй справе, якія сапраўды турбуюцца за лёс бяздомных жывёл. Па магчымасці яны знаходзяць для іх гаспадароў і бяруць пад сваю апеку новых гадаванцаў. Але размясціць і трымаць усіх кінутых жывёл прытулак не можа. Пры гэтым умовы іх знаходжання далёкія ад ідэальных. Няма прыстасаваных памяшканняў для ўтрымання жывёл, да гадавальніка не падведзена вада, не хапае супрацоўнікаў. Прытулку пастаянна патрабуецца рознага кшталту дапамога, але самая запатрабаваная — чалавечая ўвага і ласка. Як жа радаваліся жывёлы, калі дзеці з клуба “Міласэрнасць” дарылі ім гэтую ўвагу і ласку. Кожны сабака хацеў, каб яго пагладзілі і прылашчылі.

Мы пераканаліся, што малой дапамогі не бывае, а сродкі, перададзеныя намі жывёлам, вярнуліся да нас упэўненасцю: мы зрабілі добрую справу і свет стаў крышачку лепшым. Хочацца звярнуцца да ўсіх: людзі, будзьце адказнымі за тых, каго вы ўзялі ў свой дом, не кідайце жывёл! А прытулку мы жадаем набыць новае памяшканне і абяцаем працягваць дапамагаць жывёлам.

Ганна ЛЫСЕНКА,
выхавальніца Полацкай дзяржаўнай гімназіі № 1 імя Францыска Скарыны,
і актывісты клуба “Міласэрнасць”.