Нават Іkea пазайздросціць!

Да ўрокаў працоўнага навучання школьнікі часта ставяцца несур’ёзна: рыхтавацца да экзаменаў па гэтым прадмеце не трэба, дамашняга задання амаль няма, прадмет даецца лёгка. Але менавіта працоўнае навучанне дакладна спатрэбіцца кожнаму ў дарослым жыцці. І хочацца, каб выпускнікі ўмелі не толькі забіць цвік, але і зрабіць сваімі рукамі простыя, але карысныя вырабы.

— Зараз у модзе handmade, — гаворыць настаўніца інфарматыкі сярэдняй школы № 140 Мінска Святлана Аляксандраўна Бандарэнка. — Сёння, калі нам даступны рэчы на любы густ, цэняцца менавіта самабытныя і ўнікальныя — зробленыя сваімі рукамі.

Па гэтай прычыне і прыцягнуў да сябе ўвагу настаўніцы праект вучня 9 класа Пятра Шацькова: ён зрабіў 3D-мадэль драўлянага млына і прадставіў яе на навукова-практычнай канферэнцыі па працоўным навучанні. Святлана Аляксандраўна прапанавала працягнуць работу і стварыць сапраўдны дадатак.

— Мы пачалі з таго, што Пётр падрыхтаваў чарцёж адной дэталі, — расказвае Святлана Аляксандраўна. — У 9 класе якраз праходзяць чарчэнне, таму мне цікава было задзейні­чаць міжпрадметныя сувязі. Настаўнік чарчэння падтрымаў ідэю і стаў правяраць гатовыя чарцяжы.

Калі першы быў гатовы, сталі думаць, якія яшчэ дэталі могуць быць карыснымі на ўроках працоўнага навучання. Па дапамогу каманда праекта звярнулася да настаўніка працоўнага навучання. Разам яны сабралі па ўсіх падручніках — з 5 па 9 клас — асобныя дэталі, якія павінны ўмець рабіць школьнікі. Але сутыкнуліся з новай праблемай: пэўных прадметаў, якія можна скласці з гэтых дэталей, у падручніках не было. Прыйшлося шукаць і вынаходзіць.

Каб аб’яднаць асобныя схемы ў цэласны дадатак, да каманды далучыўся вучань 11 класа Віктар Паспелаў.

— Мы доўга вырашалі, якую платформу ці мову выкарыстоўваць, — расказае Віктар. — Пачалі нават пісаць на Java, ды хутка зразумелі, што там нязручна настройваць доступ да мадэлей праз QR-код. У выніку спыніліся на C#, я распрацаваў меню, загрузіў мадэлі, відэа. З дапамогай плагіна Vuforia Engine 8.0 стварылі малюнкі для тэхналогіі дапоўненай рэальнасці.

Калі першую версію праграмы паказалі на ўроках працоўнага навучання школьнікам, якіх складана здзівіць тэхнічнымі навінкамі, менавіта дапоўненая рэальнасць прыцягнула агульную ўвагу. Вучні падоўгу і з розных бакоў разглядалі кожны 3D-аб’ект. Каб зрабіць яго самастойна, яны глядзелі, з якіх дэталей складаецца прадмет, стваралі іх, карыстаючыся падрабязнымі чарцяжамі, а пасля збіралі свой выраб па зручнай відэаінструкцыі.

Такія прадметы можна сабраць на ўроках працоўнага навучання з дапамогай дадатку. У якасці мадэлей школьнікі выбралі нескладаныя вырабы, якія не проста цікава рабіць на ўроках, але можна падарыць ці выкарыстоўваць самому. Дзякуючы дадатку вучні будуць часцей прыносіць з заняткаў падносы, лавачкі, лыжкі, створаныя сваімі рукамі, — і цікавасць да прадмета вырасце.

— Але мы не хацелі спыняцца на школе і сталі думаць, як зрабіць дадатак карысным і для дарослых, — працягнула Святлана Аляксандраўна.

Калі даросламу чалавеку даводзіцца ўзгадваць урокі чарчэння і працоўнага навучання? Зразумела, падчас рамонту, калі з магазіна прывозяць новую мэблю, а дакладней, яе част­кі. На гэтую сітуацыю і звярнулі ўвагу вучні.

Самая папулярная мэбля, якую даводзіцца збіраць лю­дзям па ўсім свеце, — гэта, канечне, шведская Ikea. Вучні зрабілі аніміраваныя інструкцыі зборкі некалькіх мадэлей, якія знайшлі ў агульным доступе. Пасля паспрабавалі апі­саць простыя вырабы беларускіх вытворцаў — сталы, шафы. Атрымаліся інструкцыі, якія дапамогуць самастойна сабраць новую мэблю, не разбіраючыся ў складаных схемах.

Думаецца, школьнікі маглі б нават прапанаваць мэблевым заводам зрабіць фірменныя дадаткі і стаць сапраўднай школьнай ІТ-кампаніяй! Але зараз яны захапіліся наступнай ідэяй.

— Мы хочам, каб карыстальнікі — і школьнікі, і дарослыя — не проста працавалі па гатовых інструкцыях, але і прыдумвалі свае арыгінальныя вырабы, — расказала Святлана Аляксандраўна. — Для гэтага плануем да­даць у нашу прыладу рэдактар. У ім любы чалавек зможа складаць уласныя мадэлі з нашых дэталей ці рэдагаваць тыя аб’екты, якія прапануем мы.

Мар’я ЯНКОВІЧ.
Фота з асабістага архіва герояў.