Паднябесны сакрэт раўнавагі і спакою

Для таго, каб павысіць узровень ведаў беларускіх школьнікаў па кітайскай мове, а таксама пазнаёміць іх з традыцыямі і культурай далёкай Паднябеснай краіны, Беларуская Асацыяцыя клубаў ЮНЕСКА арганізавала “Мост кітайскай мовы і культуры”. Менавіта такую назву атрымаў лінгвістычны лагер, які з 14 па 22 чэрвеня дзейнічае ў Радашковічах. Праект “Мост кітайскай мовы і культуры” быў створаны Беларускай Асацыяцыяй клубаў ЮНЕСКА сумесна з Пасольствам Кітайскай Народнай Рэспублікі ў Рэспубліцы Беларусь і падтрымліваецца ўпраўленнем адукацыі Мінаблвыканкама. Сёлета міжнародны праект рэалізуецца пяты раз.

Творчасць у інтэлектуальным рэжыме

“Гэтым летам наш лагер адзначае першы юбілей, — расказвае дырэктар лінгвістычнага лагера “Мост кітайскай мовы і культуры” студэнт 4 курса гуманітарнага факультэта БДУ Максім Малікаў. — Галоўная мэта праекта — стварэнне спрыяльных умоў для таго, каб беларускія вучні праз зносіны з прадстаўнікамі іншых краін навучыліся паважаць чужую культуру і мову. Будзе зусім ідэальна, калі падчас змены мы разам са сваімі кітайскімі калегамі зможам зрабіць так, каб дзеці больш падрабязна вывучылі асаблівасці развіцця другой краіны. Што тычыцца выкладчыкаў, якія працуюць з нашымі вучнямі, то імі з’яўляюцца прадстаўнікі Кітая, былыя студэнты, а цяпер выкладчыкі шматлікіх ВНУ Мінска”.
Удзельнікамі “Моста кітайскай мовы і культуры” з’яўляюцца дзеці ад 9 да 16 гадоў. Дарэчы, сёлета ў адрозненне ад папярэдніх гадоў у спіс навучэнцаў лінгвістычнага лагера былі ўключаны не толькі тыя, хто вывучае кітайскую мову ў школах, але і дзеці, якія цікавяцца развіццём кітайскай культуры.
“Я ўжо другі год запар прыязджаю ў лагер, — дзеліцца вучань гімназіі № 22 Мінска Ягор Татарынаў. — У лагеры мне падабаецца ўсё. І я, шчыра кажучы, зусім не зайздрошчу тым сваім аднакласнікам, якія зараз адпачываюць дома, на канікулах. У адрозненне ад іх, я магу падцягнуць веды па кітайскай мове, а таксама больш падрабязна вывучыць культуру і традыцыі далёкага Кітая. Безумоўна, у лагеры ёсць свае складанасці. Напрыклад, не заўсёды ўдаецца знайсці паразуменне з выкладчыкамі, але я прыкладваю шмат намаганняў, каб іх не падвесці”.
Яшчэ адной асаблівасцю сёлетняга лагера з’яўляецца тое, што заняткі тут праходзяць у інтэрактыўным рэжыме.
“Мы не патрабуем ад дзяцей сядзець, як у школе, ціха і смірна, — працягвае Максім Мікалаевіч. — Вучань, калі раптам яму нешта становіцца незразумела, можа паклікаць выкладчыка і абмеркаваць пэўную інфармацыю. Акрамя гэтага, у нас на ўроках дзеці дапамагаюць адно аднаму, а таксама тлумачаць, калі нешта незразумела. Безумоўна, размаўляць вучням на ўроках дазваляецца выключна па тэме”.
Для таго, каб кожны дзень навучання праходзіў цікава і прыносіў максімум ведаў, у лагеры была распрацавана вучэбная праграма, якая ўключае ў сябе вывучэнне мовы паралельна з ўрокамі па кітайскай культуры.
Безумоўна, кожны дзень у вучняў усіх класаў пачынаецца аднолькава — з заняткаў па кітайскай мове, дзе вывучаецца новы матэрыял. А ўжо пасля таго, як першая і самая галоўная частка вучобы завершана, дзеці разыходзяцца па кабінетах, дзе ім адкрываюць сакрэты сапраўднага кітайскага мастацтва.
Так, вельмі цікава і займальна праходзяць урокі па макрамэ. Для таго, каб навучэнцы зразумелі, у чым сэнс тэхнікі вузлавога пляцення, кітайскімі педагогамі ў звычайным школьным кабінеце была створана сапраўдная творчая лабараторыя. Настаўнікі на класнай дошцы зрабілі дзве шырокія палоскі, на якія наклейвалі ніткі. І ўжо пасля плялі прыгожыя ўзоры. Дарэчы, для таго, каб у вучняў максімальна правільна атрымалася стварыць падобны нітачны шэдэўр, ім на парты таксама прымацавалі палоскі са скотча. Менавіта дзякуючы ім ніткі надзейна фіксаваліся ў патрэбным стане, а гэта значыць, што дзеці маглі поўнасцю засяродзіцца на творчым працэсе.
“Дзеці з задавальненнем прыходзяць на заняткі па макрамэ, — расказвае валанцёр лінгвістычнага лагера студэнтка 4 курса факультэта міжнародных зносін БДУ Анастасія Пуйдак. — Цікава, што займацца такой, здавалася б, дзявочай справай, прыходзяць нават хлопчыкі. Увогуле, заняткі па макрамэ выхоўваюць у дзецях цярпенне, уседлівасць. Як адзначаюць педагогі з Кітая, за выкананне любой справы трэба брацца толькі тады, калі ты знаходзішся ў стане абсалютнага спакою. І, магчыма, яны маюць рацыю. Таму што калі ты засяроджаны на нейкай справе, калі аддаеш ёй усю сваю ўвагу, вынікам работы можна будзе здзівіць любога”.

Пра іерогліфы і рэлакс па-кітайску

Вялікую цікавасць у вучняў выклікаюць заняткі па геаграфіі Кітая. Безумоўна, падчас урокаў дзеці вывучаюць не толькі асаблівасці геаграфічнага становішча той ці іншай правінцыі краіны. Развіццё эканамічных сувязей, прамысловасць, палітычныя зносіны — беларускім школьнікам цікава абсалютна ўсё, пра што расказваюць педагогі з Кітая.
Не менш цікавымі з’яўляюцца ўрокі па каліграфіі, на якой дзеці вучацца пісаць пры дапамозе іерогліфаў.
“Многім можа падацца, што кітайскае пісьмо — гэта вельмі цяжкая навука, — дзеліцца Максім Малікаў. — Але гэта далёка не так. Каліграфія — вельмі важная вучэбная дысцыпліна. І, я ўпэўнены, гэта адзін з самых цікавых прадметаў, якія выкладаюцца ў нашым лінгвістычным лагеры. Дзецям займацца каліграфіяй падабаецца, таму што кітайскае пісьмо кардынальна адрозніваецца ад беларускага”.
Дарэчы, галоўным адрозненнем кітайскага пісьма ад беларускага, акрамя іерогліфаў, з’яўляецца тое, што ўсе знакі пішуцца зусім не ручкай, а пры дапамозе спецыяльных пэндзляў. Прычым для таго, каб іерогліф быў дакладна выведзены, трэба правільна трымаць пэндзаль і прытрымлівацца пэўнай адлегласці паміж кожным элементам, з якога складаецца кітайская пісьмовая адзінка.
“Кітайскае пісьмо можна параўнаць з выяўленчым мастацтвам, — дзеліцца ўражаннямі Максім Мікалаевіч. Для таго, каб нешта напісаць па-кітайску, трэба прыкласці шмат намаганняў. Кожны іерогліф — асобны творчы элемент. І каб стварыць яго, трэба вельмі пастарацца. Дзеці па некалькі разоў выводзяць адзін і той жа сімвал. Дарэчы, для таго, каб вучыцца кітайскай грамаце, выдаецца спецыяльная шматразовая папера. На ёй вучні пішуць пры дапамозе звычайнай вады. І я ўпэўнены, што тыя навучэнцы мінскіх школ, якія ўдасканальваюць сваё маўленчае і пісьмовае майстэрства ў нашым лагеры, у новым навучальным годзе будуць лепшымі ў вывучэнні кітайскай мовы”.
Яшчэ адной цікавай і вельмі папулярнай сярод навучэнцаў лінгвістычнага лагера дысцыплінай з’яўляецца чайная цырымонія. Безумоўна, на ўроку, акрамя магчымасці пакаштаваць сапраўдны кітайскі чай, дзеці самастойна вучацца заварваць смачны напой у адпаведнасці са шматлікімі кітайскімі традыцыямі. Перш чым узяць у рукі кубачак, трэба (як патрабуюць кітайскія правілы) расслабіцца і выкінуць з галавы ўсе негатыўныя думкі. І толькі пасля гэтага можна ўзяць у рукі невялікі імбрычак і разліваць чай па маленькіх кубках.
Дарэчы, прыгатаванне чаю на кітайскі манер — цэлая навука. І з першага разу ўсіх дзеянняў не запомніш. Менавіта па гэтай прычыне ўрок па мастацтве прыгатавання чаю значыцца ў раскладзе кожны дзень.
“Прыгатаванне чаю — гэта рытуал, — расказвае дырэктар лагера з кітайскага боку Ван Юйхун. — І мне падабаецца, што беларускія дзеці цікавяцца гэтым. Увогуле, беларускія вучні вельмі здольныя. Я бачу, з якім жаданнем яны пазнаюць усё новае. Прызнаюся, вельмі прыемна, што яны паважаюць нашы традыцыі. І сёння, калі Беларусь і Кітай вельмі цесна супрацоўнічаюць паміж сабой, лінгвістычны лагер можна лічыць яшчэ адной прыступкай, якая спрыяе збліжэнню дзвюх краін. Вельмі важна, што геаграфічная адлегласць не перашкаджае Беларусі і Кітаю сябраваць. І самае галоўнае, да чаго павінны імкнуцца і беларусы, і прадстаўнікі Кітайскай Рэспублікі, — гэта ўзаемаразуменне і мір”.
Плануецца, што ў наступным годзе колькасць вучняў, якія будуць запрошаны да ўдзелу ў “Мосце кітайскай мовы і культуры”, будзе павялічана. А гэта значыць, што традыцыі далёкага Кітая стануць для Беларусі яшчэ больш блізкімі.

Наталля ДУБІК.
Фота Алега ІГНАТОВІЧА.